آیا قدمگاه هایی که در نقاط مختلف ایجاد شده اند سند شرعی دارند؟ مثلا قدمگاهی را میشناسم که بیماران مختلف را به قصد شفا جستن به آنجا برده و رها می کنند، آیا این موارد حجیت شرعی دارند؟
پاسخ:
نسبت به قدمگاه، چند قول نقل شده که حالا بعضی‌ها می‌گویند شخصی تشرّف پیدا کرده خدمت حضرت اباالفضل و در حد مسموعات است. و بالأخره عرض شود که، بعضی‌ها به همین وضعیت که اشاره کردید، می‌گویند بیمارش را آنجا گذاشته و می‌گویند بیمار، آنجا خوب می‌شود. ولی آن‌چه که حالا مسلّم است و باید به آن توجه داشت، الآن آنجا یک مرکز فرهنگی ترویج معارف دین است. ما باید از این فرصت استفاده کنیم. بنده خودم هم دهه‌ی اول محرم، صبح‌ها، اصناف شیراز آنجا مجلس گرفته بودند. در مجلس آن‌ها ما رفتیم و سخنرانی کردیم. جمعیت بسیار خوبی از برادران و خواهران بودند که استفاده می‌کردند. حالا یک کلمه هم من در این 10 روز از این ماهیتِ این‌که اینجا چه بوده و چه شده و آیا هست یا نیست، سخنی نگفتم ولی از این فضای موجودی که الآن مورد اقبالِ مردم است و توسل پیدا می‌کنند و مثلاً شب‌های یکشنبه می‌آیند آنجا و اجتماع دارند و مردم به سمت خدا می‌آیند و بالأخره تأثیر دارد، از این شرایط باید استفاده کرد.
البته اسلام با خرافه‌پرستی مخالف است. با چیزهای موهوم و بی‌اساس مخالف است. نسبت به این‌که پیشینه‌ی این قدمگاه واقعاً چقدر حقیقت دارد و ندارد، من خودم هم تحقیق جدی نکرده‌ام. ولی آن‌چه که هست امروز اگر ما یک محیط فاسدی را در اختیارمان قرار بدهند و بگویند آقا بیا در این محیط فاسد تبلیغِ دین بکنید، ما باید از این فرصت استفاده کنیم.
من یادم می‌آید سال‌ها قبل، یک آقایی بود آمد گفت پدرم تالاری دارد که این در طول سال، عروسی و رقص و شرابخوری است و من در ماه رمضان می‌خواهم بگذارم در اختیار شما. ولی یازده ماهِ دیگر دست پدرم است. ما سه شب احیاء را من یادم هست آن سالی که این شخص آمد گفت، به خیلی از متدیّنین من پیشنهاد کردم ورود پیدا کنید، گفتند ما نمی‌آییم. گفتند اینجا یک محیط گناه است و محیط معصیت است و این‌ها می‌خواهند بالأخره، یک صورت‌مسئله‌ی درستی برای خودشان درست کنند. من گفتم بابا، این شخص مکان را داده دستِ شما و می‌گوید شما بیایید استفاده کنید. شما هم اگر می‌توانید بیایید حرفِ خدا را بزنید. آن‌ها حرفِ شیطان را می‌زنند و شما بیایید حرف خدا را بزنید. که من یادم است به خیلی از مداحان و هیئتی‌ها گفتم و اقبال نکردند.
دیگر یک شب در مسجدالرسول اعلان کردیم، شب بیست و هفتم ماه رمضان، چون من خودم شب‌های احیا گرفتار بودم، اعلان رسمی کردیم آنجا و در همان تالار. حدود بیش از هفتصد نفر آدم آمد. در همان تالاری که دور تا دورش قاب عکس‌های آن‌چنانی بود، دعای ابوحمزه خوانده شد، دعای جوشن خوانده شد، توسل برقرار شد.
بالأخره انسان باید از شرایط استفاده کند. اگر یک بلندگویی دست دشمن است و می‌گویند پنج دقیقه دستِ شما باشد، من نگویم آقا چون بیست و چهار ساعت همه‌اش دستِ شماست، این پنج دقیقه هم نمی‌خواهیم. بلکه همین پنج دقیقه من از وقت استفاده کنم و حرف بزنم.
الآن قدمگاه، به‌عنوان یکی از مراکز فرهنگی دارد کار می‌کند. البته قطعاً اسلام با خرافه‌پرستی مخالف است و با ترویج خرافات و کارهای موهوم مخالف است. قطعاً آنجا هم رعایت می‌کنند و زیر نظر اوقاف است و کنترل می‌کنند. ولی از این فضای فرهنگی، الآن مردم دارند استفاده می‌کنند و اقامه‌ی نماز می‌شود و جلسات سخنرانی است. و این یک فرصتی است برای جامعه‌ی ما که بتوانیم استفاده کنیم.
کد سوال: 1100156
