پاسخ به سوالی در مورد اینکه مگر خدا عاشق همه مخلوقاتش نیست؟
خداوند همه‌ی بندگانش را دوست می‌دارد و اینها را آفریده از روی لطف و محبت. اما بندگانند که این محبت را پایدار و باثبات نمی‌دانند. خدا فرعون را هم دوست می‌داشت. خدا شدّاد را هم دوست می‌داشت، خدا صدام را هم دوست می‌داشت. اگر دوست نمی‌داشت خلق نمی‌کرد.
اما بعضیها به جایی می‌رسند، که خلعت افتخار بندگی خدا از ناحیه‌ی خدا به اینها صادر می‌شود. آیه شریفه‌ی پایان سوره فجر «يَأَيَّتهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئنَّةُ ارْجِعِى إِلىَ رَبِّكِ رَاضِيَةً مَّرْضِيَّةً فَادْخُلىِ فىِ عِبَادِى»[1] خدا به آن بنده‌ها خوبش در لحظه‌ی مردن می‌فرماید بیایید در بندگان من! مگر بقیه بنده خدا نیستند؟ چرا، فرعون هم بنده خدا بود. اما فرق است بین اینکه بگوییم ما خالقی داریم و اینکه بگوییم ما داریم بندگی خدا را می‌کنیم. اگر کسی بندگی خدا را کرد، خداوند سبحان همه‌ی امکاناتش را در اختیار او قرار خواهد داد.
در حدیث قدسی هم داریم که خدا می‌فرماید ای اولاد آدم تو اوامر من را اطاعت کن تا من قدرت خودم را در اختیار تو قرار دهم.
[1] سوره فجر آیه 27، 28 و 29
کد:1399508
