کار شایسته به تنهایی موجب نجات نمیشود.. ایمانِ به تنهایی، بدون کار شایسته هم، مفید فایده نیست. طرف میگوید آقا من نمازم را میخوانم، روزهام را هم میروم، کارهایم را میکنم و کاری هم به جامعه ندارم. مردم گرسنه هستند یا سیر، از نظر اخلاقی، فاصله گرفتهاند یا نزدیکند، ما کاری به خیر و شرّ کسی نداریم. ماییم و خودمان و خدای خودمان و ارتباطی هم با دیگران نداریم. این هم مفید فایده نیست.
شش نکته را امام صادق توصیه فرمودند. فرمودند: «ألا فَمَن کانَ مِنّا» هر که خودش را از ما میداند، اینجاها باید دنبالِ ما بیاید:
«فَلیَقتَدِ بِنا» باید به ما اقتدا کند.
امروز عزیزان، پاکترین انسان روی کرهی زمین، صاحبالزمان است. هر کسی میگوید من با امام زمانم، به دعای ندبه خواندنِ تنها نیست! به شعار نیست! به زیارت آل یس نیست! به دعای عهد نیست! به رفتارِ پاک است!
در کنار آن گفتار، اگر میگوییم یا صاحبالزمان ما با شما هستیم، بنده در ادارهام، در بازار، در حوزه، در خانه، در دانشگاه، بینِ مردم، در خلوتم، نشان بدهم که دارم پاک زندگی میکنم: «فالیَعمَل بِالوَرَع» (بحارالأنوار/ ج 52/ ص 140). ورع یعنی زبانت را کنترل کن. چَشمت را کنترل کن. دست و پای شما، از حرام، کنترل بشود. چون اینها پاکترین انسانها هستند.