امروز شما خیلی‌ها را می‌بینید که گوششان فقط به ماهواره‌ها سپرده‌اند. به تبلیغات دشمن. دشمن اگر تعریف بکند، در دشمنی‌اش باید شک کرد. حرفِ بیگانه را می‌شنود اما حرف حق را نمی‌شنود. می‌گوید ما فقط خدا را قبول داریم. پیغمبر به کنار. نماز به کنار، قرآن را قبول نداریم. قرآن زاییده‌ی فکر پیغمبر است. پیغمبر درست کرده قرآن را. فقط خدا. این‌ها دروغ می‌گویند؛ طبق قرآن.
این‌ها از آن دروغگوهای شاخص هستند. خدا در آیه‌ی 31 آل عمران نمی‌فرماید » قُل إِن كُنتُم تُحِبّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعوني يُحبِبكُمُ اللَّهُ» (سوره آل عمران/ آیه 31) رسول‌الله! این‌ها اگر می‌گویند خدا را دوست داریم، از تو باید تبعیت کنند! به این‌ها بگو خدا را اگر دوست داری، باید تبعیت از منِ پیغمبر بکنید تا خدا دوستتان بدارد. این چه دروغ فاحشی است که دارید می‌گویید؟ مثل این‌که بنده بیایم به یک کسی بگویم: آقا ما خیلی به شما ارادت داریم، ما دوستتان داریم، ما مرید شما هستیم، قلباً ارادت داریم ولی حرفت را گوش نمی‌کنیم و کارهایت را هم قبول نداریم. این ارادت است؟؟ آقای مدیر! مدیرِ خوبی هستی و کاملاً مورد قبولِ من هستی ولی انتصاب‌هایت اصلاً مورد تأیید هم نیست. معاون‌هایت را قبول ندارم ولو شما انتخاب کرده‌ای. تصمیماتت را قبول ندارم ولو شما گفته باشی. این شعار نیست؟ این دروغ نیست؟ این چه محبتی است؟ این دروغ نیست که بگوییم خدا را قبول داریم ولی حرف خدا را قبول نداریم؟ خدا را قبول داریم و نمایندگانِ خدا را قبول نداریم؟ این همان چیزی است که دشمن امروز دارد همین را بازی می‌دهد مردم را. آقا شما نیازی به پیغمبر ندارید، شما دلت خانه‌ی خدا باشد کافی است، خدا نیازی به نماز ندارد، نیازی به روزه ندارد، جهنم کجا بود، عذاب کجا بود و .... از این حرف‌های واهی که می‌زنند. تمام این‌ها با آیات و روایات پاسخ داده شده، خب ولی نمی‌آیند بشنوند.
