آقای اسبغ بن نباته از شیعیان ناب امیرالمؤمنین بود. می گوید: در محضر حضرت بودیم. آقا از اوصاف آخرالزمان سخن گفت و این نکات را فرمود:
روزگاری بر مردم خواهد آمد که گناهان زشت و اعمال ناپسند در آن دوره، آشکارا می شود و بالا می رود. یعنی گناه رشد می کند و اعمال زشتی که ناپسند است شیوع پیدا می کند و روز به روز گسترش پیدا می کند.
حضرت می فرماید روزگاری خواهد آمد که پرده های عفت و حیا، پاره می شود. حیا کنار می رود. باحیا بودن می شود یک ضعف. بی حیا بودن می شود یک ارزش.
ما این ها را امروز می بینیم.
وَ يُعْلَنُ فيهِ الزِّنا. حضرت فرمود عمل منافی عفت آشکارا می شود.
نکته ی دیگر حضرت می فرماید: « وَ يُستَحَلُّ فيهِ اَمْوالُ الْيَتاميَ» در دوره ی آخرالزمان مال یتیم، حلال فرض می شود. « وَ يُؤكَلُ فيهِ الرِّبا». از نشانه های آخرالزمان این است که رباخوری رواج پیدا می کند.
می گوید آقا این معامله دارد می کند و اِسکوند پول ماست، یأکل فیه الربا. که متأسفانه شما هم دارید می بینید.
وَ يُطَفَّف فيِ الْمَكائيلِ وَ الْمَوازينِ. امیرالمؤمنین فرمود از نشانه های آخرالزمان، این ها همان بلواهای آخرالزمان هستند که حضرت وقتی می آید، این ها دیگر جمع می شود و برچیده می شود.
از نکات دیگری که حضرت فرمود این است که در کیل ها و میزان ها، کم گذاشته می شود. یعنی کم فروشی شایع می شود. کم فروشی در جامعه رواج پیدا می کند.
« وَ يُستَحَلُّ الْخَمْرُ بِالنَّبيذِ» شراب را حلال می کنند به اسم این که (نبیذ یعنی آبِ سیب، آب خرما، آب انگور) و به اسم این که آب سیب است و آب انگور است و آبِ خرماست، شراب می خورند و می گویند: این که حرام نیست و ما داریم آب انگور می خوریم.
وَ الرِّشْوَةُ بِالْهَدِيَّةِ. حضرت می فرماید رشوه حلال می شود با عنوانش را عوض کردن و به اسم هدیه دادن.
وَ الْخيانَةُ بِالْاَمانَةِ: خیانت را به اسم امانتداری توجیه می کنند.
خیانت را در مال مردم می کنند و می گویند ما امانتداری کردیم.
وَ يَتَشَبَّهُ الرِّجالِ بِالنِّساءِ وَ النِّساءُ بِالرِّجالِ. آقا می فرماید دوره ی آخرالزمان، دوره ای است که مردها خودشان را شبیه زن ها درمی آورند و مردها خودشان را مثل مردها درمی آورند.
وَ يُسْتَخَفُّ بِحُدودِ الصَّلاةِ. آقا امیرالمؤمنین می فرماید حدودِ نماز سبک شمرده می شود. یعنی برای نماز ارزشی قائل نیستند. وقتِ نماز که می شود مساجد را ببینید و اماکن و مراکز را هم ببینید.
وَ يُحَجُّ فيهِ لِغَيرِ اللهِ. حج هم اگر می روند، برای غیرِ خدا می روند. یک مفاسد دیگری در حج شان است. آن حجی که باید انگیزه ی عبودیت در آن باشد، در آن رعایت نمی شود.
فَاِذا كانَ ذَلِكَ الزَّمانُ انْتَفَخَتِ الْاَهِلَّةُ تارَةً حَتَّيَ يُريَ هِلالُ لَيلَتينِ وَ خَفِيَتْ تارَةً. یک وقت شبِ اولِ رمضانت برایت اشتباه می شود. در دو شب، دو بار، ماه را می بینی. اولِ ماهتان به هم می خورد. می دانید چرا؟ چون نکبتش می رود در لیلة القدر. فرصت ها از شما گرفته می شود. (بحارالانوار، جلد 93، صفحه 303، حديث 19 و نقل از فضائل الاشهر الثلاثه شيخ صدوق رحمه الله عليه)
