خروجٍ بالسِّیف به چه معنایی است؟ امام زمان با شمشیر می‌آید. بعضی‌ها می‌خندند و می‌گویند: آقا، شمشیر که دیگر امروزه کارآیی‌اش را از دست داده! امروز دنیا، یک دنیای متمدنِ پیشرفته است! این تکنولوژی امروز، از آن قاره می‌بینی شلیک می‌کند و می‌آید به این قاره و هدف می‌خورد دقیق جایی که هدف گرفته‌اند.
شمشیری که در دست من است، این در برابر سلاح‌های پیشرفته چه‌کار می‌خواهد بکند؟
این روایت را امروز چطور می‌توانیم ما تعریف کنیم و برداشت کنیم و استفاده بشود از این سخن؟
امام زمان، در عصر ظهور، با قدرتی کاملاً برتر و بالاتر از همه‌ی قدرت‌های عالم، ظهور می‌کند. یعنی وقتی حضرت ظهور می‌کنند، قدرتی که خدا به امام زمان داده، مافوق همه‌ی قدرت‌هاست. پس «سیف» یک معنایش مظهر قدرت است. چون در ذهن‌ها دیده‌اید می‌گویند فلانی اسلحه دارد؛ یعنی قدرت با اوست. یا، فلانی شمشیر دارد. در ادبیات عرب، می‌گویند فلانی شمشیر با اوست؛ یعنی با قدرت دارد می‌آید. خروجِ بالسِّیف، یک معنایش یعنی فَالخُروجُ بِالقُدرَة؛ با قدرت، امام ظهور می‌کند.
حالا این قدرت، تکنولوژی معاصر، یعنی تمام این قدرت‌های موجودِ عالم در برابر مشیّت و اراده‌ی الهی و قدرت صاحب‌الزمان، عدد و رقمی نیست. امام زمان، با بقیه‌ی ائمه فرق می‌کند؛ ائمه آمدند، تحمل کردند، چون وظیفه‌ی تشکیل حکومت جهانی را نداشتند. این‌ها وظیفه‌ی تربیت داشتند اما حکومت جهانی، مسئولیتش به صاحب‌الزمان واگذار شده. امام برای تشکیل این حکومت، باید با قدرت بیاید. و باید با کسانی که زاویه دارند، برخورد کند و باید با کفّار، أَشِدّاء برخورد کند.
