سه چیز این‌ها ضامن یک زندگیِ خوب است. این سه ضلعی که شخصیت‌ها را شکل می‌دهد و اجتماع بشری را سامان می‌دهد، اولین ضلعش ایمان است. باور داشته باشیم که خدایی داریم. معتقد باشیم که بنده‌ایم و همه چیز از اوست. ببینید یک مشکل این‌جاست که می‌گوید: خانه‌ی من، قدرت من، خودم، همه کاره هستم، به کسی مربوط نیست و ... و یادش می‌رود.
ضلع اول، ایمان. اما دو ضلع دیگر باید بیاید تا کامل بشود. ما می‌بینیم بعضی‌ها ایمان دارند اما یک جاهایی می‌لنگند. چرا؟ چون در عمل می‌لنگند... می‌گوید خدا را قبول دارم ولی یک جاهایی پس می‌زند. در یک شب عروسی، عوض می‌شود. در یک سفر خارج از کشور، نمازِ قضا با خودش می‌آورد. عمل نیست...
ضلع سومِ سلامتِ زندگی، اخلاق است. بعضی‌ها ایمان دارند و عمل هم دارند اما اخلاق ندارند. نماز می‌خواند، واجباتش را هم خوب انجام می‌دهد، خمس را می‌دهد، حج را می‌رود، صله‌ی رحم را انجام می‌دهد، در عمل هم کم ندارد و در ایمان هم معتقداتش قوی است ولی اخلاق، ضعیف است...
