اَللّهُمَّ إنی اَسئلکَ کَلِمَةَ الإخلاصِ وَ خَشیَتَکَ فِی الرِّضا وَالغَضَبِ وَالقَصدَ (بحارالانوار، ج 94، ص 225)۱
خشیّت یعنی ترسِ درونی. ترسی که انسان در وجودش نسبت به خدا داشته باشد. کجا؟ دو جا. خَشیَتَکَ فِی الرِّضا: جایی که دوستان شما هستند و بستگان شما هستند، از خدا بترسید! می‌گوید: آقا همه از خوداَند و محفل، محفل انس است. غریب در بین ما نیست و ...
خَشیَتَکَ فِی الرِّضا... اینجا از خدا بترسید و زیاده‌روی نکنید و اجحاف نکنید.
دومین جایی که حضرت زهرا از خدا می‌خواهد که این خشیّت باشد، در زمان ناراحتی و عصبانیت است. وَالغَضَبِ وَالقَصدَ . این دو جا عرض کردم، حالت افراط و تفریط است. کُندروی و تندروی. هر دو جا را از خدا بخواهید که معتدل باشید و از خدا بترسید. در عصبانیت، خدا را در نظر بگیرید. قلمم می‌آید و کار از دستم برمی‌آید و می‌توانم طرف را جابه‌جا کنم و می‌توانم حقش را نادیده بگیرم، ولی خَشْیَتَکَ. خدایا از تو بترسم جایی که عصبانیت بر ما دارد غلبه پیدا می‌کند، خدا را یادمان نرود. جایی که رفاقت‌ها و دوستی‌ها و خوشحالی‌ها ما را احاطه کرده، باز خدا را فراموش نکنیم.
