پیغمبر فرمود: «لَوُدَّ مَن فِی القُبور» آرزویِ آرمیدگانِ در قبر است که ای کاش دنیا از آنِ ما بود و ما را برمی‌گرداندند به دنیا. آنوقت همه‌ی دنیا را می‌دادیم و دو رکعت نماز می‌خواندیم. دو رکعت نماز فرادی! نه پشتِ سرِ رسول‌الله. قدرِ این نمازها را زمانی می‌دانید که دستتان از دنیا کوتاه شده. قدرِ این رمضان و این عبادت و این شب‌زنده‌داری‌ها را زمانی می‌دانید که دیگر راه برگشت نیست.
