بشر این قدر در دنیای روزمره گرفتار شده بود ثروت، قدرت، امکانات او را مغرور کرده بود که بعضی ها ارزش برای آنها ثروت بود. ارزش برای آنها رفاه و آسایش ظاهری بود. ارزش برای آنها گناه بود و هر کاری که بخواهند انجام بدهند.
الان در این شرایط می بینید همه در یک شرایط بسیار تهدید کننده و سختی قرار گرفته اند که از همه این فرصت هایی که در اختیار آنها بود و از این فرصت ها خوب استفاده نمی شد.
سلامتی بود از این سلامتی استفاده نمی شد. ثروت بود خداپسندانه ما بهره نمی بردیم. آزادانه رفت و آمدداشتیم اما رفت و آمدهایی که خداپسندانه باشد نبود.
امروز برای حفظ سلامتی خودمان از نزدیک ترین کسان خودمان فاصله می گیریم خانواده هایی را سراغ دارم که از پدر و مادر فاصله گرفتند. یک ماه عزیزان خود را ندیدند.
ببینید کسب تعطیل شدن به راحتی است. زندگی فلج شدن با یک ویروسی که نادیدنی است ونمیشود آن را دید دنیایی تحت تاثیر قرار می گیرند.
ان شاء الله بتوانیم صابر باشیم. صابر به این معنا که همه چیز را از او بدانیم.
و لذا زندگی را خداپسندانه کنیم. آنگونه زندگی کنیم که او می پسندد.
امروز بشریت دارد می رود به سمت آن جهتی که برسد به این نکته که تنها مشکل گشا خدا است.
