ما در روایات فراوانی داریم که تربیت را برای نوجوانان و جوانان فراموش نکنید. نوجوان، مثل نهال است.
این نهال را اگر حواسمان جمع بود، با یک چوبی مدیریتش کردیم، خمیده بار نیاید، رشد کند، آینده وقتی که کُنده محکم کرد، دیگر این درخت، درخت تناوری می‌شود. اما بعضی از خانواده‌ها در دوران نوجوانی و خردسالیِ بچه‌ها، غافل می‌شوند. کِی بیدار می‌شوند؟ زمانی که می‌بیند جوانش دارد کفر می‌گوید؛ ناسزا می‌گوید؛ بداخلاق است؛ حرمت‌شکنی می‌کند. خب پدر عزیز! مادر محترمه! گذشته چرا سخن نگفتی؟ می‌گوید: حالا فهمیدم؛ دقیقاً مثل بیماری که، بیماری داشت و بی‌توجهی کرد، حالا که این بیماری به اوج رسیده و شده سرطان، حالا به فکر می‌افتد و نتیجه هم نمی‌گیرد.
