تقوا، امام صادق (ع) می‌فرماید نشانه‌اش این است که «لا یَراکَ الله حَیثُ نَهاک». خدا نبیند تو را در حالی‌که نهی‌ات کرده‌اند.
من امشب در مجلس احیاء نباشم ولی فردا شب جای دیگری من را رصد کنند که امام زمان (عج) دل‌‌شکسته شود؛ این یعنی آتش‌زدنِ امشبم. بدون تعارف!
یکی از اساتید علم اخلاق می‌گفت، برخی از مردم، ولخرج در معنویات‌اند؛ یعنی چه؟ یعنی خوب زحمت می‌کشد ولی مُفت از دست می‌دهد! چهار ساعت، پنج ساعت دعا، شب‌زنده‌داری، قرآن به سر گرفتن، روزش که می‌شود می‌بینی همه را خراب کرد!
امام باقر (ع) می‌فرماید مردم! معنویتتان را نگه دارید، حفظ کنید؛ اَلإِبقاءُ عَلَی العَمَل اَشَدُّ مِنَ العَمَل. نگه داشتنِ کار، از انجامِ کار خیلی سخت‌تر است.
امشب، نهایت‌زمانی که از شما گرفته شده، 5 ساعت است؛ در احیاء. این 5 ساعت را تا آخرین نفسِ زندگی اگر نگهش داشتی، هنر کردی. چگونه می‌شود نگه داشت؟ با گناه نکردن!
خواهری که امشب آمدی در مراسم احیاء و عزاداری علی علیه‌السلام! فردا این شرف و آبرو و عزّت را خرابش نکن. این را چوب حرّاج به آن نزنی! فردا در زندگی روزمره‌مان، ضایعش نکنیم امشبمان را! نشویم مصداق این کلام پیغمبر (ص): «یُعَمِّرونَ ثُمَّ یُخَرِّبون، یَحتَرِقوا ثُمَّ یَحتَرِقوا»: می‌سازیم، خراب می‌کنیم و به آتش می‌کشیم و به آتش می‌زنیم.
آدم باتقوا، رکنِ اولش این است که گناه نمی‌کند. رکنِ دومش هم این است که واجباتش ترک نمی‌شود.
