رسول خدا (ص) فرمود: أ لا أدُلُّكُم على دائكُم و دَوائكُم ؟! مسلمانان! به شما خبر بدهم دردتان چیست و درمانتان کدام است؟ درد را بگویم و درمان را معرفی کنم؟ این سخن، سخن شخصیتی است که خداوند در تأیید گفتار او می‌فرماید: «وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوي، إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْيٌ يُوحي[1]؛ پیغمبر هر چه می‌گوید، سخن خداست.
حضرت فرمود: ألا إنَّ داءَكُمُ الذُّنوبُ؛ دردهای شما، گناهانتان هستند.
درد شما، نافرمانی خداست. روح بیمار و روح آشفته، دردِ شماست. ألا إنَّ داءَكُمُ الذُّنوبُ وَ دَواءَكُمُ الاستِغفارُ: درد شما گناهان شماست و درمان شما، استغفار است.
[1] سوره نجم، آیات 3 و 4. ترجمه: و هرگز به هوای نفس سخن نمی‌گوید. سخن او هیچ غیر وحی خدا نیست.
