مؤمن واقعی کسی است که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را بیش از خودش دوست بدارد.
در لیلةالمبیت، چهل جوان از چهل قبیله قریش مسلح شده بودند پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را در خانه ترور کنند. همان شب جبرئیل ابلاغ کرد که ای پیامبر! امشب در خانه نمان! می‌خواهند شما را ترور کنند.
برنامه چیست؟
خدا می‌فرماید: شما از منزل خارج شوید و علی در بستر جای شما بخوابد.
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله عین این جریان را به امیرالمؤمنین علیه‌السلام گفتند.
می‌دانید آقا به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله چه عرض کردند؟
حالا اگر ما بودیم می‌گفتیم: یا رسول‌الله! می‌خواهید ما را جای خودتان در بستر بخوابانید و چهل شمشیر به دست ما را قطعه‌قطعه کنند؟ حالا هرکسی به شما عرض ارادت کرد باید هدف تیر بلا قرارش بدهید؟
امیرالمؤمنین علیه‌السلام یک سؤال کرد. عرض کرد: اگر من در بستر بخوابم شما سالم از این منزل بیرون می‌روید؟
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: بله.
دیگر هیچ نپرسید.
نپرسید که من زنده می‌مانم یا خیر؟
این را مؤمن میگویند.
علی بن ابیطالب علیه‌السلام بچه‌های پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله را بیش از بچه‌های خودش دوست می‌داشت.
یادگاران پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله حسن و حسین علیهماالسلام بودند.
در جنگ صفین، حضرت به محمد حنفیه پرچم را دادند و به او گفتند: تعدادی نیرو بردار و به لشکر شام حمله کن! او حمله کرد و برگشت.
خسته بود. امیرالمؤمنین علیه‌السلام بعد از لحظه‌ای استراحت به او فرمودند: محمد! تعدادی نیرو بردار و به هیمنه لشکر شام حمله کن!
محمد حنفیه دوباره حمله کرد.
برگشت. امیرالمؤمنین علیه‌السلام یک مقدار عرق از سر و روی او پاک کردند و دوباره گفتند: خستگی را که رفع کردی دوباره به سمت چپ لشکر شام حمله کن!
محمد حنفیه دفعه سوم حرکت کرد. وقتی برگشت. تا مقابل امیرالمؤمنین علیه‌السلام ایستاد شروع به گریه کرد.
آقا فرمود: چرا گریه می‌کنی؟
عرض کرد: من فرزند شما هستم و حسن و حسین علیهماالسلام نیز فرزندان شما هستند. سه مرتبه امروز به من مسئولیت جنگ دادید ولی یک‌بار به حسنین علیهماالسلام امر به جنگیدن نکردید.
آقا، محمد حنفیه را در بغل گرفتند و بوسیدند و فرمودند: بابا! تو فرزند منی و حسنین علیهماالسلام فرزندان پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله و فاطمه سلام‌الله‌علیها هستند. من فرزندان خودم را قربان بچه‌های پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌کنم.
اصلاً علی علیه‌السلام، عباس سلام‌الله‌علیه را برای عاشورا می‌خواهد.
وصیتی که امیرالمؤمنین علیه‌السلام روز بیستم رمضان به قمر بنی‌هاشم سلام‌الله‌علیه کرد فرمودند: «یا بُنَیَّ إذا دَخَلتَ المَشرعَ إیّاکَ أن تَشرِبَ المَاءَ وَ أخوکَ الحُسین عَطشاناً» بابا! وقتی وارد فرات شدی نکند آب بنوشی و حسین تشنه باشد.
امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: مؤمن آن کسی است که اطاعت خدا را به دست می‌آورد.
امام حسین علیه‌السلام نیز می‌فرماید: رضایت خدا را در زندگی محور قرار دادید از مخالفت مردم نترسید زیرا خدا شما را تأمین می‌کند و اگر دنبال رضایت مردم رفتید و خواستید مردم را خشنود کنید و خدا را از خودتان ناخشنود کنید خدا شما را به همان مردم واگذار می‌کند. این همان شر دنیا و آخرت است.
خیر دنیا و آخرت را کسی دارد که خدا را از خودش راضی کند و شر دنیا و آخرت را کسی دارد که بخواهد مردم را راضی کند و خدا را ناراضی کند.
رضایت مردم زمانی خوب است که خدا از انسان راضی باشد.
