استاد حدائق روز چهارشنبه 21 آذرماه 1403 در حرم مطهر امام حسین(ع) به بیان نشانه های نسان موفق از نگاه قرآن پرداختند.

 

دانلود

 

السلام عليکم جميعاً و رحمت­الله و برکاته

اعوذ بالله من الشيطان الرجيم

بسم­الله الرحمن الرحيم

الحمدلله ربّ العالمين و العاقبة لاهل التقوی و اليقين و الصلاة و السلام علي سيدنا و نبينا حبيب الهی العالمين ابی­القاسم المصطفی محمد صلّی الله عليه و علی اهل بيته الائمة الهداة المهديين المکرمين لاسيما بقيه­الله المنتظر حجت­ ابن الحسن العسکری عجّل الله تعالی فرجه الشريف.

قال الله الحکيم فی کتابه الکريم: «وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُون‏»[1]

صدق الله العلی العظيم

تقديم به محضر مبارک پيامبر عظيم­الشأن اسلام رسول­ خاتم، صلوات ختم نماييد.

شادی ارواح طيبه علما، شهداء، روحی ملکوتی حضرت امام اعلی­الله مقامه، شهدای انقلاب اسلامی، شهدای حشدالشعبی، شهدای مقاومت، در گذشتگان از جمع محترم حاضر در اين مکان مقدس سبباً و نسباً تقديم به محضر مقدس و مبارک سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسين صلوات غراتری ختم نماييد.

در ادامه بحث يکی دو جلسه گذشته سخن از حکومت صالحان و مطالبی پيرامون افرادی موفقی که امکاناتی را از خداوند دريافت کردند، چگونه خرج می­کند، عرض کرديم در آيه چهل و يک سوره حج، از نشانه­های انسان­های موفق خداوند اقامه نماز را ياد می­کند، دارای هر موقعيت و جايگاهی که هستيد بايد اول نماز را اقامه کنيد، اقامه هم به معنای اهتمام خود فرد به نماز، و توجه جدی فرد به برپايي نماز و هم تشويق ديگران به نماز، ما بی­خيال ديگران هم نباشيم، ديگران را هم با رفتارمان با گفتارمان به بحث نماز تشويق کنيم، و اين سفرهای معنوی بايد اين حالت را در ما تقويت کند، ما به زيارت شخصيت­های توفيق پيدا کرديم و زائر هستيم که سر لوحه کار اين­ها اقامه نماز بوده، در سلام به امام حسين شهادت می­دهيم: «وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ‏ قَدْ أَقَمْتَ‏ الصَّلَاةَ وَ آتَيْتَ الزَّكَاةَ»[2] آيه­ای که امروز تلاوت شد آيه پنجاه و شش از سوره مبارکه نور از موجبات رحمت الهی هم يکش بحث نماز است، آقا ما می­خواهيم رحمت خدا شامل حالمان بشود، در زندگی مشمول الطاف الهی باشيم راه دارد، قرآن می­فرمايد: «وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُون‏»[3] سه­تا برنامه در اين آيه خداوند ياد می­کند، که در آيه چهل و يک سوره حج هم دو مورد نماز و زکات، در آيه چهار سوره مبارکه لقمان در ويژگی نيکوکاران نماز، و زکات يعنی ارتباط با خدا، مسئوليت در برابر مردم، ما مردم را فراموش نکنيم، بنده خودم را نبينم از ديگران غافل بشوم، عزيزان در بستگانتان، خويشاوندانتان در شهری که زندگی می­کنيد، بالاخره هستند نيازمندانی که در اين ثروتی که خدا به شما داده، مسئوليت قرار داده بايد رسيدگی کنيد، آقا فلانی همسايه­ما به ما ربطی ندارد، اين نشد منطق دين، دينی يعنی ارتباط با خالق اولاً، پيوند با مردم برای خدا، لذا در آيه پنجاه و شش سوره مبارکه نور خدا می­فرمايد: «وَ أَقيمُوا الصَّلاةَ»[4] می­خواهيد مورد رحمت خدا قرار بگيريد اول نماز را اهميت بدهيد، بندگی خدا را اهميت بدهيد الحمدلله اين جمعی که حاضر هستيد در اين مجلسی که از طرف بعثه مقام معظم رهبری هر روز صبح منعقد است اين توفيق در شماها هست اقامه نماز می­کنيد اين را گسترش بدهيد، در مراجعت­مان، در شهرمان، در محل کارمان، در بين فاميل­مان، يک زمانی می­رسد که اين زبان از کار می­افتد، ديگر آن وقت نمی­شود صحبت کرد:

ای که دستت می­رسد کاری بکن، پيش از آن کز تو نيايد هيچ کار

ما حرف­مان را بزنيم آقا گوش نمی­کنند آن ديگر به من و شما مربوط نيست مقام معظم رهبری فرمودند بگوييد و بگذريد آقا حرفت را بزن، پذيرفت پذيرفت نپذيرفت آن ديگر به شما مربوط نيست، حالا جلسه آينده به شرط حيات من در امر به معروف و نهی از منکر، که دو ويژگی از ويژگی­های ديگر انسان­های ارزشمند و کسانی که امکانات خدا به اين­ها داده، بحثی را محضر عزيزان عرض خواهيم کرد، ما دنبال نتيجه نبايد باشيم عرض کردم گذشته امام حسين آموخت به وظيفه عمل کنيد، دنبال نتيجه نباشد سيدالشهداء کربلا آمد برای عمل به وظيفه از نگاه کسانی که سطحی نگاه می­کردند به دنيا قيام امام حسين را با شکست می­ديدند و همين را هم گفتند فرزدق در يکی از منازل بين راه با حضرت اباعبدالله الحسين رو به رو شد آقا فرمودند از کوفه چه خبر؟ گفت آقا اين مردم کوفه: «قلوبهم‏ معك‏ و سيوفهم عليك‏»[5] قلب­هايشان با شماست شمشيرها با بنی­اميه است گفت صلاح نمی­دانم کوفه برويد، کوفه شرائط مناسبی نيست امام آمدند، امام به وظيفه عمل می­کند اين درسنامه کربلاست ما اگر می­خواهيم مشمول رحمت خدا قرار بگيريم، نماز را يک اهتمام جدی بدهيم اين يک، دوم زکات را آن­هايي که مشمول زکات هستند، در غلات اربعه و اغنام ثلاثه و در آن نقدين اين زکاتی که کسانی که مشمول زکات هستند کسانی که خمس به اين­ها تعلق گرفته، من اين هشدار را از امام صادق محضر عزيزان عرض کنم، امام صادق فرمود: «مَنْ‏ مَنَعَ‏ حَقَ‏ اللَّهِ‏ فِي مَالِهِ»[6] اگر کسی حق خدا را از مال خودش خارج نکرد: «انفق مثليه فی الباطل» ، دو برابرش را در باطل بايد هزينه کند، آنی­که تکليف است نمی­دهد، دو برابر را به ناحق ازش می­برند، بارها من ديدم کسانی که آقا پولم را خوردند و بردند، می­گويم آن­جای که بايد وظيفه­ات می­پرداختی دادی، حالا بياور روی کاغذ حساب کن، ببين چقدر به ناحق بردند و تو به ناحق در جاي خودش ندادی حق را بايد ادا می­کردی ناحقی کردی، نماز، زکات: «وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ»[7] اطاعت از پيغمبر کسانی که اين سه ويژگی را رعايت می­کنند قرآن می­فرمايد: «لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُون‏»[8] شايد مورد رحمت قرار بگيريد اين هم يک هشدار است يعنی آقا يک وقت نماز مغرورت نکند، اگر کار خير می­کني، غرور سراغت نيايد، نگوييد ما اين کارها را کرديم، بازهم اين حالت خوف و رجاء درت باشد: «لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُون‏»[9] اين کار را بکنيد شايد مشمول رحمت الهی واقع شديد و قرار گرفتيد، يعنی غرور نبايد عبادت برای ما بياورد، کارهای خير و عام المنفعه نبايد ما را مغرور بکند، آقا ما اطاعت از پيغمبر می­کنيم ديگر جای ما واقعاً بهشت است: «لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُون‏»[10] اين سه نکته که من اين را هم اضافه کنم.

بحث تکميلی هم در اين فرصت محضر عزيزان اضافه کنم، ببينيد در اين آيه شريفه در پيوند با خدا مسائل عبادی نماز، در ارتباط اجتماعی مسائل اقتصادی زکات، در مسائل سياسی و حکومتی: «أَطيعُوا الرَّسُولَ»[11] هرسه کنار هم انسان را نجات می­دهد با خدا باشيد برای خدا با مردم همراهی کنيد و کمک و اطاعت از رسول را فراموش نکنيد، اين­ سه­تا اگر کنار هم آمد قرآن می­فرمايد: «لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُون‏»[12] اما اين­جا آن بحثی که يکی از عزيزان سؤال پرسيده من پاسخی بدهم، يک کسی گفت آقا چرا نمازهای ما اثر نمی­کند، نماز بايد معراج باشد، می­گويدآقا چهل، پنجاه سال نماز خواندم نشده آنی که بايد بشود، تحولی که بايد ايجاد بشود، اتفاقی که بايد بيفتد اصلاً اقامه نماز آسيب­های نماز چيست؟ چه چيزهای آسيب است برای نمازهای ما، من چندتا مطلب را از روايات معصومين يادداشت کردم اين­ها را هم در کنار اهميت به نماز عزيزان رعايت کنيم، اگر خدای ناخواسته اگر در جمع کسی هست که اين­ها درش هست تا فرصت هست اصلاح کند، اين­ها نمی­گذارد نماز نماز بشود، عبادت حقيقتاً خودش را پيدا کند، اين­ها آسيب­های نماز است، يکی از آسيب­های نماز که انسان را از آن حقيقت بندگی دور می­کند عاق پدر و مادر است، نشود کربلا بياييم دل شکسته پدر و مادر بدرقه راه ما باشد، عاق پدر و مادر يکی از آثار قطعی­اش امام صادق می­فرمايد بطلان نماز، و عدم پذيرش نماز است، در کتاب شريف کافی جلد دوم امام صادق می­فرمايد: «مَنْ‏ نَظَرَ إِلَى‏ أَبَوَيْهِ‏ نَظَرَ مَاقِتٍ وَ هُمَا ظَالِمَانِ لَهُ»[13] اگر کسی به پدر و مادر يک نگاه دشمنانه­ای بکند، نگاه خشمگينانه، و حال آن­که پدر و مادرش هم در حقش بدی کرده، بدی کردند:

من بد کنم و تو بد مکافات کنی، پس فرقی ميان من و تو چيست بگو

بابا آن بدی کرد تو خوبی کن، راوی آمد به امام سجاد عرض کردم آقا می­خواهم حق مادر را اداء کنم چه کنم؟ آقا فرمود هر کاری بکنی حق­شان اداء نمی­شود جز در يک صورت، پدر و مادر برده باشند اين­ها را  بخری، آزاد کنی، خانه برايشان خريدی، ما اين قدر پول در کارت­شان می­ريزی، فرمان­شان را می­بری وظيفه است، امام فرمود به هرجا رسيدی از پدر و مادرتان است الآن اين جمع محترمی که اين­جا هستيد، دارای هر رتبه، مقام، جايگاه، امکاناتی هستيد اگر پدر و مادر نبودند شما نبوديد يقين بدانيد، حالا اگر پدر و مادری هم ظالم بود امام صادق فرمود حق نداريد نگاه خشمگينانه به آن­ها بکنيد و اگر نگاه خشمگينانه کردی: «لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ لَهُ صَلَاةً»[14] خدا نمازش را قبول نمی­کند، يکی از آسيب­های نماز بی­توجهی و کوتاهی نسبت به حقوق پدر و مادر است، عزيزانی که پدر و مادرهايتان زنده هستند، بشنويد آقای ابی­بلاد خياط آمد خدمت امام ششم از حقوق والدين سؤال کرد، آقا فرمودند ابی­بلاد وقتی در محضر پدر و مادر نشسته­ای مثل عبد ذليل بنشين، پايت را دراز نکن، سرش را گذاشته مشرق، پايش را گذاشت مغرب جلو پدر و مادر، شما پرفسور مادر بی­سواد، اگر اين مادر بی­سواد نبود توی پرفسور نبودی، شمايي ميلياردر اگر اين پدر فقير نبود، تويي ميلياردر امروز نبودی، گاهی اوقات توهين نکنيم، نمی­فهميد حالتان نيست، شما آدم ديروز هستيد، سرتان نمی­شود ساکت باش، اين­ها آقا می­پيچيدت بهم در معنويت ادب داشته باشيم، امام فرمود در محضر پدر و مادر مثل عبد ذليل بنشينيد صدايتان را بالاتر از صدای آن­ها نبريد، بابايت اگر با تو حرف می­زند تو يک درجه آهسته­تر حرف بزن، مادر دارد به تو سخن می­گويد ولوم صدايت را بياور پايين، امام فرمود نگاه خشمگينانه به اين­ها نيفکنيد در راه رفتن به اين­ها پيشی نگيريد، مادرت، پدرت اگر دارد آهسته حرکت می­کند تو يک قدم عقب­تر برو، اين­ها دستور رئيس مذهب است امام صادق عليه­السلام، آقا فرمود اگر چيزی از شما می­خواهند که خودشان امکان برايشان هست که فراهم کنند نگو خودتان می­توانيد، می­گويد آقا فلان چيز بگير و بياور نگو آقا کارتت را بده، تا بروم بخرم، بابايت پول دارد ميلياردر نگو، انجام بده، بعد امام فرمودند حتی اگر پدر و مدر کتکت می­زنند زير ضربات کتک دعايشان کن، بگو: «غفر الله‏ لكما»^[15] اين­ها اثر تربيتی دارد، ما در برابر پدر و مادرهايمان مراقب باشيم دقت کنيد، ادب را رعايت کنيم، از آسيب­های ديگر نماز، غيبت کردن لا اله الا الله، اين­که به قول يک بنده خدايي می­گفت نقل هر مجلسی است، بعد می­گويد نماز شب می­خوانم چيزی ازش در نمی­آيد خب می­زنی خرابش می­کنی، امام باقر عليه­السلام فرمود مردم: «الْإِبْقَاءُ عَلَى‏ الْعَمَلِ‏ أَشَدُّ مِنَ‏ الْعَمَلِ»[16] نگهداشتن عمل از انجام عمل سخت­تر است، نگهش بدار، کربلا چند روز آمدی، می­توانی خرابش نکنی، اين زيارت را می­توانيم خرابش نکنيم تا لحظه آخر زندگی، گاهی اوقات می­بينيد طرف هنوز از حرم خارج نشده، حرم در حرم گذاشت، هنوز ليلة­القدرش سحر نشده نابود کرده، هنوز از سر سجاده بر نخواسته نماز را همان­جا گذاشته، ما مراقب باشيم غيبت يکی از آسيب­هاست من خدا رحمت کند مرحوم حضرت حجت­الاسلام و المسلمين حاج­­آقای فاطمی­نيا را، شادی ارواح همه بزرگان فراموشم شد اول منبر هم بگويم، حالا می­گويند هر چيزی وقتی که يادتان آمد وقت را مغتنم بدانيد.

ايام مصادف با سالگرد شهادت شهيد محراب حضرت آيت­الله آقای حاج سيد عبدالحسين دستغيب دومين امام جمعه شهيد کشور اسلامی ما و خدا رحمت کند همه در گذشتگان، بزرگان علما، مرحوم حاج­آقای فاطمی­نيا، مرحوم حاج شيخ حسن­علی نخودکی و عرفا و بزرگانی که در جوار امام حسين آرميده­اند صلواتی ختم نماييد.

يک وقتی من از خود حاج­آقای فاطمي­نيا شنيدم ايشان گفتند که يک کسی را من ديدم در مشهد که شش ماه اين آقا با آقای حاج شيخ حسن­علی نخودکی مأنوس بود، گفت مرحوم آقای حاج شيخ حسن­علی نخودکی بالاخره دارای کرامت­های بود کارهای عجيبی می­کرد طی­الارض داشت، نان خشک بر می­داشت دعا می­خواند می­داد سرطانی سرطانی خوب می­شد، چرا؟ قرآن وعده داده در سوره يس: «إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُون‏»[17] تو بنده­ای باش که من می­خواهم اختياراتم را به تو می­دهد، اين استجابت دعا همين است بعضی­ها را خدا ولايت تکوينی به اين­ها می­دهد، گفتند آقای حاج شيخ حسن نخودکی که من حتی از معاصرين زمان ما، از روح آقای حاج شيخ حسن­علی و مضجع او و قبر او برکاتی گرفتم، حالا بماند من وقت مجلس را نگيرم، گفتند به اين آقايي، آن آقايي که شش ماه خودش از اهل دل بود، صاحب نفس بود، گفتم آقای حاج شيخ حسن­علی اصفهانی چه کار می­کرد که خدا اين همه بهش لطف کرده بود؟ گفتند آن آقا يک مقداری فکر کرد، تأمل کرد بعد از اين جمله را گفت، گفت آقای حاج شيخ حسن­علی از اسماء استفاده می­کرد آثارش را نگه می­داشت يعنی اگر نماز می­خواند خرابش نمی­کرد، حرم می­آمد حرم را در حرم رها نمی­کرد، مردم حفظ عمل مهم است و الا عمر که دارد می­گذرد، ما از اين خدمات­مان، از اين معنويت­ها می­توانيم حفاظت کنيم، می­توانيم نگهداری کنيم، اين نگهداری­ مهم است، حفظ عمل مهم است که امام باقر فرمود: «الْإِبْقَاءُ عَلَى‏ الْعَمَلِ‏ أَشَدُّ مِنَ‏ الْعَمَلِ»^[18] يکی از کارهای که عمل ما را نابود می­کند غيبت است، اين روايت را هم بشنويد از پيامبر اکرم، پيامبر فرمود: «مَنِ‏ اغْتَابَ‏ مُسْلِماً أَوْ مُسْلِمَةً»[19] اگر کسی غيبت مرد مسلمان يا زن مسلمانی کرد: «لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ تَعَالَى صَلَاتَهُ وَ لَا صِيَامَهُ أَرْبَعِينَ يَوْماً»[20] چهل روز نماز و روزه­هايش پذيرفته نمی­شود: «إِلَّا أَنْ يَغْفِرَ لَهُ صَاحِبُه‏»[21]مگر آن صاحب غيبت ببخشد و حلال کند، خب چه می­کند اين غيبت، و يک گناه رايجی که گاهی اوقات سر زبان است، و اين­که می­گويند زبان جزء پر مسئوليت­ترين اعضاء و جوارح ماست، علمای علم اخلاق می­گويند تا صد و هشتاد و گناه زبان انجام می­دهد زبان يکی از ويژگی­هايش اين است که عزيزان تا نفس آخر کار ازش می­آيد در مقدس­ترين مکان­ها می­تواند گناه بکند، زبان محدوديت مکانی ندارد، محدوديت زمانی ندارد، محدوديت سنی ندارد، گناهان زبانی اصلاً قابل مقايسه با بعضی از گناهان نيست، لذا مرحوم امام هم در اربعين حديث اشاره دارند، اين­که اولياء توصيه می­کنند مديريت زبان کنيد، آقا حواست به زبانت باشد مراقب باش اين زبان يک وقت می­بينيد لب به غيبت می­گشايد اعمال را نابود می­کند تهمت می­زند اعمال را ضايع می­کند اين از آسيب­های که به نماز ما وارد می­شود بحث غيبت است که انشاءالله اين را به ديگران منتقل کنيم، خودمان هم مراقب باشيم و مواظب باشيم در محضر ما غيبت نشود و خودمان هم عمل نکنيم، از نکات ديگر خود سبک شمردن نماز سبب تضييع نماز می­شود در يک حديثی رسول­الله فرمود کسانی که نماز را سبک می­شمارند ولی هر وقتی شد نماز ظهر و عصرش را چهار بعد از ظهر، نماز صبحش را نماز لب طلايي می­خواند زمانی می­خواند که ديگر سلام نماز را می­دهد طلوع آفتاب مشاهده می­شود نماز مغرب و عشاء را می­گذارد نيمه شب کارهای دنيايي برايش مهم­تر از خداست، من يک جمله بگويم اين را در خلوت خودتان به خودتان نمره بدهيد، جبرئيل بر پيغمبر نازل شد يا رسول­الله خدا می­فرمايد به بندگان ما بگو می­خواهيد بدانيد نزد ما چه مقامی داريد اين دومی ندارد، اين را در خلوت­مان رو خودمان کار کنيم، خطاب شد خدا می­فرمايد به بندگان بگو تو خودتان مراجعه کنيد ببينيد خدا نزد شما چه جايگاهی دارد، به همان اندازه که خدا در زندگی­تان اهميت دارد در خانه خدا اهميت دارد خدا حرف اول است در خانه خدا حرف اول است، اول خدا بعداً کار، اول خدا بعداً مکالمه و صحبت و روابط و مسائل خدا می­فرمايد اول تو را قرار می­دهم يا ربّ تو را لبيک پاسخ می­دهم من اين را هم گذرا عرض کنم نبی مکرم اسلام می­فرمايد آن­هايي که نماز را سبک می­شمارند يکی از درس­های کربلا درس اهتمام به نماز اول وقت است، ما ديگر بر گشتيم خدا حجت بر ما تمام کرده، ديگر نماز اول وقت نبايد تغيير پيدا کند، پيغمبر فرمود هجده مشکل در زندگی کسانی که نمازهايشان را اهميت نمی­دهد، می­خواند ولی هر وقت که شد، شش­تايش مال دنياست، من شش­تای دنيايي را بگويم، پيغمبر فرمود: «يَرْفَعُ اللَّهُ الْبَرَكَةَ مِنْ‏ عُمُرِهِ‏»^[22] زندگی می­کند روز را به شب می­رساند ولی چيزی ازش در نمی­آيد، غربالی می­کند زندگی را می­بيند دستاوردی ندارد، عمر بی­برکت: «يَرْفَعُ اللَّهُ الْبَرَكَةَ مِنْ رِزْقِه»^[23] مالش می­شود بی­برکت يا خوب جمع می­کند ولی اين­ها برايش گوارا نيست نمی­تواند صرف کند، خرج کند، يا صبح تا شب می­دود می­گويد هشت­مان گرو نه­مان است، من هر کسی می­آيد می­گويد مشکل دارم اول می­گويم نماز می­خوانی؟ و چگونه می­خوانی؟ در بندگی خدا کم نمی­گذاری: «وَ يَمْحُو اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ سِيمَاءَ الصَّالِحِينَ مِنْ وَجْهِهِ»^[24] رسول­الله فرمود نو را از چهره­شان بر می­دارند، نور را بر می­دارند يعنی اين­که ديگر گرايي ندارد دنبال حقش می­رود نمی­رسد حرفش را نمی­پذيرد: «وَ يَمْحُو اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ سِيمَاءَ الصَّالِحِينَ مِنْ وَجْهِهِ»^[25]، «وَ لَا يَرْتَفِعُ دُعَاؤُهُ إِلَى السَّمَاءِ»^[26] يکی از عواملی که سبب می­شود دعاء مستجاب نمی­شود همين است: «لَيْسَ لَهُ حَظٌّ فِي دُعَاءِ الصَّالِحِين‏»[27]در صالحين هم شريکش نمی­کنند: «و لا حظ له فی الاسلام» ، اين که اين جوری نماز می­خواند از اسلام هم بی­بهره است بسنده کنم و نکته پايانی پيامبر فرمود کسانی که رکوع و سجودشان را درست انجام نمی­دهند هنوز نرفته سجده، سر بلند کرده، پيشانی رو مهر است پاهای در هواست بلند می­شود، بابا دقت کنيم وقت بگذار برای نمازت، غراب نباشد مثل کلاغی که نوک به زمين می­زند آقا نماز می­خوانی؟ نديديم چيزی خب اين نوع نماز خواندن محل بحث است، بسنده کنيم چهار شنبه است کربلا هستيم، برويم در خانه علی ابن موسی­الرضا.

«السلام عليک ايها الامام الرئوف» عرض ادبی به نوه آقا کنيم:

السلام ای شهيد خراسانی، ای پناه همه بی­پناهان

تو جگر گوشه­ای مرتضايي، تو علی ابن موسی­الرضايي

از آقا چه می­خواهی؟ از خيلی از بزرگان من شنيدم، دوتا عزيز برای امام رضا خيلی مورد عنايت است، يکی مادر بزرگش فاطمه زهراء و يکی هم جواد الائمه، آقا را به اين دو عزيز قسم می­دهيم:

جان زهراء و جان جوادت، وقت مردن کن از ما عيادت

ای رضاجان، ای رضاجان، ای رضاجان، به به ای رضاجان، اباصلت می­گويد آقا عبا به سر کشيده وارد حجره شد فرمود اباصلت در خانه را ببند، ديگر به کسی اجازه ملاقات نده، می­گويد آقا در حجره مثل مار گزيده به خود می­پيچيد:

تن پر ز زهر و پر درد، نه طبيب و نه دوايي

چه کند غريب بی­کس، که ندارد آشنايي

ز مُژه می­سوخت، به زبان حال می­گفت

پسرم تقی کجايي، ز پدر چرا جدايي

اباصلت می­گويد ديدم يک آقازاده­ای در صحن منزل نمايان شد، آقا شما چه کسی هستيد؟ فرمود من جوادالائمه هستم، آقا درها بسته بود از کجا وارد شديد؟ آقا فرمود همان خدايي که ما را از مدينه به طوس آورد، قادر است از درهای بسته داخل کند، وارد حجره بسته بابا شد سر بابای غريب را به دامن گرفت، حسینی­ها کربلا کنار قتلگاه، علی ابن موسی­الرضا سر در کنار جوادالائمه جان به جان آفرين تسليم کرد، اما همه بگوييم غريب حسين، اين­جا قاعده بر عکس شد، اين­جا به جای اين­که جوان سر بابا را به دامن بگيرد، حسين سر علی را به دامن گرفت، باز هم بگو غريب حسين.

 

[1] نور56.

[2] زاد المعاد - مفتاح الجنان ص512.

[3] نور56.

[4] نور56.

[5] نوادر المعجزات في مناقب الأئمة الهداة عليهم السلام ص242.

[6] من لا يحضره الفقيه ج2 ص7.

[7] نور56.

[8] نور56.

[9] نور56.

[10] نور56.

[11] نور56.

[12] نور56.

[13] الكافي (ط - الإسلامية) ج2 ص349.

[14] الكافي (ط - الإسلامية) ج2 ص349.

[15] تفسير العياشي ج2 ص285.

[16] الكافي (ط - الإسلامية) ج2 ص296.

[17] يس82.

[18] الكافي (ط - الإسلامية) ج2 ص296.

[19] جامع الأخبار(للشعيري) ص146.

[20] جامع الأخبار(للشعيري) ص146.

[21] جامع الأخبار(للشعيري) ص146.

[22] فلاح السائل و نجاح المسائل ص22.

[23] فلاح السائل و نجاح المسائل ص22.

[24] فلاح السائل و نجاح المسائل ص22.

[25] فلاح السائل و نجاح المسائل ص22.

[26] فلاح السائل و نجاح المسائل ص22.

[27] فلاح السائل و نجاح المسائل ص22.