نهم خرداد 1399/ ضبط مجازی/ مهدیه بزرگ شیراز
بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد الله رب العالمین و صلی الله علی سیّدنا و نبیّنا حبیب اله العالمین اباالقاسم المصطفی محمد، و علی اهل بیته الأئمّة الهداةِ المهدیین لا سیّما بقیة الله المنتظر حجة ابن الحسن العسکری عجل الله تعالی فرجه الشریف.
قال الله تبارک و تعالی: «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ کُلِّهِ وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ» صدق الله العلی العظیم.
عرض سلام و احترام و ادب دارم خدمت شما عزیزانی که برنامه را تعقیب می‌نمایید به مناسبت روز جمعه و برنامه‌هایی که صبح‌های جمعه ما در خدمت عزیزان و حاضرینِ در مجلس داشتیم، مهدیه‌ی بزرگ شیراز و دانشکده‌ی مهدویت، به مناسبت این گرفتاری‌هایی که دنیای بشری را درگیر کرده و شیوع بیماری کرونا، از این فرصت فضای مجازی استفاده می‌کنیم و دقایقی را با شما عزیزان، به یاد صبح‌های جمعه‌ای که حضوراً در مجلس عرض مطالب می‌شد، مطالبی را عرض کنم.
آیه‌ای که تلاوت شد، از آیاتی است که تأویل در مباحث مهدوی دارد. آیه‌ی 33 از سوره‌ی مبارکه توبه. گرچه این آیه عیناً با همین عبارت و با همین الفاظ بدون هیچ کم و کاستی در سوره‌ی مبارکه صف، آیه‌ی نهم هم تکرار شده. خداوند می‌فرماید: «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَ دِينِ الْحَقِّ ». خداوند، پیامبر خودش را به هدایت برای بشریت فرستاد و دینِ حق را به توسطِ پیامبرش، رسول‌الله، برای مردم ارسال نمود و ابلاغ کرد.
« لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ کُلِّهِ» پیامبر آمد تا به وسیله‌ی اسلام و ارائه‌ی اسلام، بر همه‌ی ادیان پیروز شود و فائق آید. اسلام جامعِ همه‌ی کمالات و شرائع آسمانی است.
« وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ» گرچه مشرکان آن را نمی‌پسندند و از این رویه متفر و بیزارند. گرچه مشرکان خوش ندارند به این‌که اسلام غلبه پیدا کند و گسترش جهانی پیدا کند.
نکته‌ای که من باید عرض کنم در این آیه‌ی شریفه، «هُدَی» به معنای روشن کردنِ راه و رشد و صلاحِ جامعه است. این روشن کردن و رشد دادنِ جامعه، چه در امور مادی و چه در امور معنوی. اصلاً انبیاء آمده‌اند که تا قبل از این‌که ساختار اعتقادی و آخرتِ ما را درست کنند، ساختارِ دنیاییِ ما را اصلاح کنند: رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَةً وَفِی الآخِرَةِ حَسَنَةً» ما در قرآن، از خدا، اول دنیای خوب را می‌خواهیم و بعد آخرتِ خوب را. کارِ انبیاء برای همین است که اول دنیا را رشد بدهند، زندگی اقتصادیِ مردم، زندگیِ اجتماعیِ مردم، معاشرت‌ها رشد پیدا کند و سپس معنویات هم به همین کیفیت.
لذا بر خلاف این عقیده‌ای که بعضی‌ها فکر می‌کنند اگر کسی دیندار شد و متدیّن بود و پاک زیست، این فقط به دردِ آخرتش می‌خورد. ما آثار ارزشمند این پاکی و راستی و درستی و صداقت را اول در دنیای خودمان تأثیرش را می‌بینیم.
و قطعاً تا دنیا اصلاح نشود، آخرتِ ما اصلاح نمی‌شود. آخرت‌ها آسیب دیده چون دنیاها آسیب دیده است. و این را هم، من از این فرصت استفاده کنم و عرض کنم، هیچ کدام از ما نمی‌توانیم نام ببریم یک حکم و یک دستور از دستورات مسلّم اسلام، چه در قالب واجبات و چه مستحبات و چه مکروهات و چه اعمالِ مباح، کسی نام ببرد و چه حرام، بگوید اگر این امروز نبود، مردم زندگیِ بهتری را ادامه می‌دادند. امروز عزیزان، ما هرچه داریم آسیب می‌خوریم، از همان محرّمات است، از همان دور شدن از ارزش‌های اخلاقی است، فاصله گرفتن از فضائل انسانی است. مردم از اینجا دارند ضربه می‌خورند. امروز بشریت دارد از راستگویی ضربه می‌خورد یا از دروغگویی؟ امروز جوامعِ بشری دارند از خیانت آسیب می‌بینند یا از امانتداری؟ امروز ما از پاکی و درستی و پاکدامنی داریم آسیب می‌بینیم یا از ناپاکی‌ها و بی‌عفتی‌ها و دوری از ارزش‌های اخلاقی؟ امروز، اخلاقِ نیکو دارد به جامعه ضربه می‌زند یا بداخلاقی و تندخویی؟ امروز ما از صدقه داریم آسیب می‌بینیم یا از رباخوری؟
تمام این دستورات اسلام، اولاً برای رشد و تعالی انسان‌ها و دنیای خوب است و سپس برای آخرت خوب است. لذا این هدایت، هم در امور مادی است و هم در امور معنوی است. چه به وسیله‌ی گفتار و یا عمل.
یک بخشی از تربیت، تربیتِ رفتاری است که امام صادق به شاگردان خود فرمود: «ککُونُوا دُعَاةَ النَّاسِ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِکُمْ» (مشکاة الأنوار فی غررالأخبار النص؛ ص46 ـ بحارالأنوار (ط - بیروت) ج67 ص309) این هم می‌شود هدایت.
رفتارِ درست را وقتی مردم از کسی ببینند، در یک خانواده وقتی فرزندانِ خانه، از پدر و مادر، رفتارِ صحیح را ببینند، احترام، ادب، الفاظ پسندیده، این‌ها یاد می‌گیرند و آموزش می‌بینند. لذا هدایت، چه در گفتار و چه در رفتار، این هدایت است. چه در امور مادی و چه در امور معنوی، و چه در بحث دنیای ما و چه آثارش که در آخرت می‌ماند، خدا می‌فرماید پیامبر آمده است که شما را هدایت کند در همه‌ی این شئوناتی که عرض کردم، و دین حق را به شماها عرضه نماید.
چند نکته را من در این آیه عرض کنم. نکته‌ی اول که از همین آیه ما استفاده می‌کنیم که پیامبر، نماینده و فرستاده‌ی خداست. بعضی‌ها تشکیک می‌کنند که پیامبر از کجا معلوم که نماینده‌ی خدا باشد؟!
ما اگر قرآن را به‌عنوان کلام الهی پذیرفته‌ایم، در همین آیه و آیه‌ی نهم از سوره‌ی صف، خدا می‌فرماید: ««هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى»، اصلاً پیغمبر را خدا می‌فرماید ما فرستاده‌ایم و نماینده‌ی ماست!
و قرآن هم کتابِ هدایت است: «أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى»، پیامبر آمده هدایت کند. لذا این قرآنی که در دسترس ماست و در اختیار ماست، این کتابِ هدایت است. تمام این آیاتِ شریفه‌ی قرآن برای سعادت دنیا و آخرت ماست؛ در امور مادی و معنوی ما، قرآن ارائه‌ی طریق نموده که رفتار ما و گفتار ما، آمیخته با درستی و راستی باشد.
از این آیه بهره می‌بریم که هدایت و راهنماییِ بشریت، مسئولیتی است که خداوند به پیامبر محوّل کرده. مهم‌ترین رسالت رسول‌الله، تربیتِ انسانیت است. یک وقتی جوانی آمد به من سؤال کرد و گفت آقا: پیامبر، پزشکی هم بلد بود؟ گفتم رسول‌الله در پزشکی، اول‌متخصص. در صنعت: اول‌متخصص. در همه‌ی علوم، رشته‌ها و حرفه‌ها:
نگارِ من که به مکتب نرفت و خط ننوشت
به غمزه مسئله‌آموزِ صد مدرّس شد
اصلاً اقتضای انتخابِ خدا این است که، خدا کسی را به نمایندگی برمی‌گزیند که در همه‌ی علوم، حِرَف، مِهَن، حرفِ اول را بزند. بعد آن جوان سؤال کرد: چرا پیامبر طبابت نمی‌کرد؟ گفتم پیامبر را خدا برای کارِ بسیار بزرگ‌تر از این کارها آورده! خداوند پیامبر را فرستاده که انسان را تربیت کند و انسانیت را گسترش بدهد، ضمن این‌که علم پزشکی، علم محترمی است. و ضمن این‌که سایر علوم از جمله علم فلسفه، علم قرآن، علم تفسیر، علم نجوم، علم جامعه‌شناسی، تمامی این علوم ارزشمند است. رسول‌الله آمده انسان را به آن هویتِ واقعیِ خودش و آن فطرتِ پاک خودش برساند و وصل کند. لذا رسالتِ اولیه‌ی پیامبر، تربیتِ انسان است و راهنمایی و هدایتِ بشریت است.
نکته‌ی دیگری که من عرض کنم محضر عزیزان در ذیل همین آیه‌ی شریفه 33 سوره‌ی مبارکه توبه، اساسِ دین و محورِ دین، براساس حق است. هرچه ما در دین به عنوان احکام، توصیه‌های اخلاقی داریم، این‌ها برمبنای حق و واقعیت تبیین شده و بیان شده. و بشارتی که در این آیه داده می‌شود که از آیات مهدوی است که در روایتی، امام صادق علیه‌السلام در ذیل همین آیه‌ی شریفه می‌فرماید: «به خدا سوگند تأویل این آیه هنوز تحقق نیافته و نخواهد یافت تا این‌که قائم (عج) ما خروج کند. هنگامی که خروج کند، هیچ کافری دیگر بر روی زمین باقی نخواهد ماند». یعنی همه به معرفت و کمالات می‌رسند و حقیقت را درمی‌یابند. آن‌هایی هم که با حق و اصلِ درستی و راستی زاویه دارند و عناد دارند، این‌ها برچیده خواهد شد بساطشان.
لذا این آیه، از آیات مهدوی است که در آینده خدا بشارت می‌دهد شاهدِ حاکمیتِ جهانیِ دینِ اسلام بر گستره‌ی زمین خواهیم بود: «لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ کُلِّهِ» این بشارتِ خداست و وعده‌ی الهی است که خداوند وعده داده بر پیروزیِ دین الهی بر سایرِ ادیان.
ما با احترامی که برای تمامی ادیان قائلیم، و ادیان آسمانی را محترم و مقدس می‌دانیم، اما دین کامل را و دینِ به‌روز را و طبق آیه‌ی شریفه، دینِ جهانی را، دینِ اسلام می‌دانیم.
ان‌شاءالله که خداوند توفیقِ درک دولت کریمه‌ی حضرت را و آن دولتی که «لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ کُلِّهِ» خداوند نصیبِ همه‌ی ما بفرماید و فرجِ موفورالسرور قائم آل محمد را نزدیک بگرداند.
والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته
