?چرا ما باید ائمه(ع) را دوست داشته باشیم؟ چرا محبت این انوار مقدس واجب است؟
محبت، یک رابطه ی دو سویه است؛ یعنی اگر کسی ما را دوست دارد، ما هم متقابلاً باید به او محبت کنیم این منطق قرآن است.
برجسته‌ترین اسوه ی رأفت و مهربانی، رسول خدا(ص) است و پس از ایشان زمین مهربان تر از ائمه معصومین(ع) را به خود ندیده. در عصر غیبت نیز اسوه و الگو و شاخص مهربانی نسبت به عموم انسان ها، وجود مقدس حضرت ولی‌عصر(عج) است. در حکایات تشرف بزرگان به محضر حضرت بسیار بیان شده که وقتی بر امام وارد می شدند، ایشان در حال دعا برای عموم انسان‌ها و خصوصاً شیعیان بوده اند. آیا سزاوار نیست که ما به یاد امامی باشیم که همواره به یاد ماست؟!
رابطه انسان ها براساس میزان محبتی که نسبت به هم دارند تعریف می‌شود؛ این پرسش را باید از خود بپرسیم که آیا روا نیست امامی که ما را بیش از خودمان دوست می دارد، بیش‌تر از خود دوست بداریم؟
? برشی از کتاب نسیم انتظار/ استاد حاج شیخ علیرضا حدائق / صفحه 50
